پسران قبیله
چهارشنبه 7/6/86
دستان كوچك ملورين
به خيابانشان كه مي رسم اشك هايم ناخودآگاه روي صورتم سر مي خورند. صورتم خيس مي شود از بس كه هوا گرم است. مامان (مهري خانم كه مامان صدايش مي كنم) گفت : « فرزين ، يه شربت واسه باربد بيار. هوا خيلي گرمه. نه باربد؟ » هوا گرم بود. باباي فرزين را بغل مي كنم. تسليت مي گويم و صورتش را مي بوسم. كفايت نمي كند. شانه اش را هم مي بوسم. موهايم را درست شانه نكرده ام. حوصله نداشتم. بابك داشت تخته نرد بازي مي كرد. من پيش مامان نشسته بودم. بلند مي شوم و مي روم پيش بابك. اشك هاي آهسته اش را مي بينم. « چه جوري مرد؟ » « سكته. مغزي و قلبي فكر كنم. » « فرزين كجاست؟ » نمي شنود. حواسش جاي ديگر است. از بابا مي پرسم. اتاق را نشانم مي دهد. فرزين را مي بينم. كنار مامان نشسته بود. مامان داشت سيگار مي كشيد. سيگارم را روشن نكرده خاموش مي كنم و زل مي زنم به انبوه جمعيت كه دور قبر را گرفته اند. فرزين را به زور بيرون مي آوريم و روي صندلي مي نشانيم. حالش زياد خوب نبود. رفتم عيادتش. مامان از بيرون آمد. برايش آبميوه گرفته بود. من هم گرفته بودم. « باربد جان حال مامان چطوره؟ » مامان پرسيد. « بد نيست مامان جان. سلام مي رسونه. » « زحمت كشيدي اومدي » باباي فرزين مي گويد. با چشم هايي كه قرمز مي زند. زياد گريه كرده. مامان را خيلي دوست داشته گويا. « وظيفه م بود. » با مامان خداحافظي مي كنم. « بازم پيشمون بيا. يه بار درست حسابي بيا شام پيشمون بمون. » اعلام مي كنند كه امشب در خانه شان شام غريبان است. ناهار هنوز آماده نيست. شهاب مي پرسد : « هنوز وبلاگ داري؟ » آدرس وبلاگم را مي دهم به شهاب. از بچه ها خداحافظي مي كنم. هوس كرده ام وبلاگم را به روز كنم. مانده ام چه بنويسم و چگونه بنويسم. مي روم پشت كامپيوتر. رفته بودم براي كامپيوتر فرزين ويندوز نصب كنم. ويندوزش خراب شده بود يا چيزي شبيه به همين. مامان گفت : « چاي مي خوري باربد جان؟ » « ممنون مامان جان. دارم سيگار مي كشم. تموم شد خودم مي ريزم. » باباي فرزين برايم زير سيگاري مي آورد. دوباره سيگاري روشن مي كنم و به ملورين نگاه مي كنم. ملورين كوچولوي شايد پنج ساله نشسته كنار قبر. دست كوچولويش را گذاشته روي قبر. انگار كه بخواهد فاتحه بخواند. مرگ را مي فهمد؟ سيگارم را تمام مي كنم و از تراس به اتاقم بر مي گردم. دوباره مي روم پشت كامپيوترم و تايپ مي كنم. در يك جمله :
" رفتيم مامان را خاك كرديم و آمديم "
•••
••
•
به ياد مادر فرزين (مهري خانم) كه مامان صدايش مي كرديم.
نوشته شده توسط باربد
-------------------------------------------------------------
25 سخن:
خدایش بیامرزاد
قصه مادر ، قصه ای است بی همتا
و هنگامی که مادری پر می کشد
غصه ای خواهد شد که از یاد نمی رود
خدایش بیامرزاد
درگذشت مامان را به تو و فرزین تسلیت می گویم
خطوط آشنایت مقدس تر از همیشه اند
و من بیش از پیش دوستشان دارم
باربدم از دست دادن عزیز خیلی سخت است ان هم عزیزی که به نام مادر بخوانیش .
سید:اینها را به حساب حس فمنیستم نذار .بذار به حساب نمونه های از این دست که دیده ام. فرق نمی کند پدر یا مادر هر دو برای فرزندان عزیزند و ستون و تکیه گاه . اما بچه هایی که مادشان را در کودکی و نوجوانی از دست میدهند بیشتر از بچه هایی که پدر را از دست میدهند لطمه میبینند و صدمه میخورند.آسیب پذیر تر می شوند.
بچه ها مرگ را درک میکنند اما به شیوه خودشان . میدونی یکی از سوالها و نگرانی های بو چیه ؟
گاهی وقتها از من میپرسه : چرا پیرا میمیرن ؟
تو هم داری پیر میشی؟ اگه پیر بشی میمیری .
اما من دلم نمیخواد تو بمیری.
دروغ که ندارم بگم تا به حال هیچوقت سعی نکردم براش توضیح بدم که نه گاهی جوانها هم میمیرن.
گفتم بذار اینطوری فکر کنه فعلن . فقط برای کم کردن نگرانیش گفتم اوووووووووه حالا خیلی طول میکشه تا من پیر شم.
راستی چرا من به تو زنگ نمیزنم چقد دلم برات تنگ شده .
راستی باربد نمی دونم این کامنت دونی تو چه مرگشه که گاهی وقتها دیوونه میشه و دیوونه بازی در میاری.
... behesh bego ke aslan taghsiri nadaasht ke maadaresh mord, ino hatman behesh bego.
منتظرم...
وقتی منو خاک میکنن کسی به یادم بلاگ مینویسه؟ اصلاً تفاوتی هم میکنه؟ چقدر این پستت سنگین بود. شاید بخاطر اون یک جمله
بعد از مرگ به مرگ فکر خواهم کرد. حالا مشغول فکر کردن به زندگی هستم
همانی که ازم دریغ اش کرده اند..
آه اي نيرواناي من
اگر تو نيايي
من از مرگ نمي‌هراسم
از بودن هم نمي‌هراسم
تمام ترسم از تكرار است
تكرار كشنده‌اي كه تنها اگر تو بيايي
از آن رهايي خواهم يافت
با محو شدن در تو
!!!پس كاش تو بيايي
باربد عزيز مامان همان پري كوچك غمگيني است كه دلش را در ني‌لبكي چوبين
مي‌نوازد آرام آرام
مي‌بوسمت
میدونی باربد اینها را بعد از اون مکالمه به ذهنم اومد که برات بگم.
بعد هم یک سری به ایمیلت بزن می خواستی نقد نکنی .
مرگ رفتن از یک دنیا به دنیای دیگر است . باربدم این تعریف کاملن درست است . اما این تعریف مرگ برا یک مرده است . تعریف مرگ برای یک بازمانده چنین است از دست دادن کسی یا چیزی که دوستش داری ( حالا چند تا مهم نیست .) برای همیشه.
من فقط دوست ندارم بو با این ترس و دلهره از دست دادن بزرگ شود.خوبست که بداند و بفهمد که مرگ هم یک مرحله از پروسه ی زندگی است که متاسفانه خوب نمی فهمد و من هم کاری نمی توانم بکنم برای این بدفهمیش .
احتمالن بزرگتر که شود خواهد فهمید . بعضی مسایل و مشکلات را گذر زمان حل خواهند کرد. البته درست تر این است که بگوییم بعضی مسایل و مشکلات در زمان حل خواهند شد.
جان حال میکنی این کامنتهای من از پست تو هم طولانی تر شده اند.
ببخش دراز گویی مرا. دوست دارم و می بوسمت.
دیگه هم اینکه برایم ادرس اون وبلاگها را بذار دارم از فضولی میمیرم خیلی دلم میخواد بدونم چی گفتی و چی گفته شده.
مامان همون نگرانی همیشگی از دست دادنه و خاطره دردناک نداشتن.خدایا این نعمت بزرگی بود که به ما دادی.کاش این نعمت مامان داشتن از اول نبود.آخه نا شکری نمی کنم اما وقتی بخت سرکش می گیردش اون موقع خورد می شیم
باربدم برای عاصی چیزهایی نوشتم البته چندان مهم نیست بیشتر همانهایی است که به خودت هم گفتم .اما با این همه نوشتم.
ببخش باربد عزیزم فاهوس این روزها با تو حرفش می آید و تو که بهتر میدانی فاهوس زبان نوشتارش کمی قویتر از گفتار است . ترجیح می دهد در مکالمه چه تلفنی و چه فیس تو فیس ، گوش باشد تا زبان.البته هر چند دوستی به زبان شوخی میگفت که این هم زرنگیه تو فاهوسه . چون بیشترین اموزش ما از طریق گوش صورت میگیرد تا زبان.
عقده ی نارسیسیم را داشته باش.
این کامنت صرفن جهت یادآوری این نکته ارسال شده که خیلی ارادتمندم ، خیلی زیاد.
این جناب سرهنگ میمره برای هر چی عین خلافه . ل وووووووووووووووووو ل.
همین حالا نگاه کردم دیدم امروز 24 شهریور هستش هنوز برای ورود به اون دوره طلسم 7 روز زمان باقیست . حواست هست که ؟
خیلی متاسف شدم. چقدر غمگین کننده است از دست دادن عزیزان. روانش شاد
madar raft
madar tana raft
madar tanhamoon gozashto raft
.
.
.
tasliat.
باربد عزیزم آنقدر زیبا و با احساس بود که دست خودم نبود چند بار خوندم و دلم گرفت و
** نمیدانم چی بنویسم نیومده بودم برای خواندن وبلاگت اما خوندم لذت هم بردم
باربد من گلایه کردم این حق خودم بود باور کن تو هم جای من بودی جز این کار دیگری نمیکردی دلم از خیلی ها پره خیلی هم پر.
کاری از دستم که بر نمیاد پس بذار فقط گلایه کنم
شاد باشی عزیزم
az hezar to ham batare
harchi pesare to delam jadare
Post a Comment
<< صفحه اصلي